در ان روزی که یار از ما به دور است، درد بایستی ودرمانش نشاید

در این هجران رنج اور جز صبوری، مگر کاری زدست ما بیاید

دلم تنگ رفیقانه رفیقا، بگردان این شب و روز سیاهم

بگردان تا بیاید روز موعود که من بینم نشانی از نگارم

دل تنگم ندارد هیچ درمان، مگر بیند جمال پاک خوبان

در ان دم پرزنم ازروی شادی، کنم جانم نثار خاک خوبان

در این دنیا ندیدم کس زدل پاکی به مانند رفیقم

بگردان هر قضای بد خدایا، زجان و دیده تنها عزیزم

دلش چون اینه صاف است و رخ، چون ماه تابان

رحیما جان اصف را بگیرو رسان بر شهر او هردم شتابان